Paulo Coelho #2 Alchemik, cz.2

Cześć! Bardzo Was przepraszam za tak długą nieobecność, bardzo spadła mi oglądalność, co mnie bardzo zasmuciło, ale wiecie..Święta itp. Teraz nie będę dodawała postów za często, ponieważ muszę się uczyć (koniec semestru) ale postaram się jak najczęściej! 

Ta notka będzie drugą częścią cytatów z "Alchemika." K - R

Każda chwila poszukiwań jest chwilą spotkania z Bogiem i Wiecznością.

Każda rzecz na powierzchni ziemi może opowiadać historię wszystkich innych. Otwierając książkę na przypadkowej stronie, rozkładając karty, przyglądając się dłoniom ludzi czy lotom ptaków, każdy z nas może odkryć związek z tym, czym właśnie żyje. W istocie, rzeczy same w sobie nie mówią nic, to tylko człowiek, obserwując je bacznie, odkrywa sposób, by dotrzeć do Duszy Świata.

Każda ziemska istota, cokolwiek by czyniła, odgrywa zawsze główną rolę w dziejach świata.

Każdy człowiek na kuli ziemskiej ma skarb, który gdzieś na niego czeka.

Każdy ma prawo marzyć inaczej.

Każdy uczy się po swojemu.

Kiedy czegoś gorąco pragniesz, to cały wszechświat działa potajemnie by udało Ci się to osiągnąć.

Kiedy jem, nie zajmuje mnie nic poza jedzeniem. Kiedy idę, to idę, i tyle. A jeśli przyjdzie mi walczyć, jeden dzień nie będzie lepszy od drugiego, by umrzeć. Bo nie żyję ani w przeszłości, ani w przyszłości. Dla mnie istnieje tylko dzisiaj i nie obchodzi mnie nic więcej. Jeśli kiedyś uda ci się trwać w teraźniejszości, staniesz się szczęśliwym człowiekiem. Zrozumiesz, że tak jak pustynia tętni życiem, tak jak niebo jest pełne gwiazd, tak wojownicy walczą, bo jest to nieodłącznie wpisane w człowieczą dolę. I wtedy twoje życie stanie się świętem, wielkim widowiskiem, ponieważ będzie tą chwilą, którą żyjesz, żadną inną.

Kiedy kochamy, nie potrzebujemy wcale rozumieć, co się dzieje wokół, bo wtedy wszystko dzieje się w nas samych i wtedy nawet człowiek może przemienić się w wiatr.

Kiedy się kocha, wszystko dookoła nabiera coraz głębszego sensu.

Kiedy widzimy ciągle tych samych ludzi (…), stają się oni w końcu częścią naszego życia. A skoro są już częścią naszego życia, to chcą je zmieniać. Jeśli nie stajemy się tacy, jak tego oczekiwali, są niezadowoleni. Ponieważ ludziom wydaje się, że wiedzą dokładnie jak powinno wyglądać nasze życie. Natomiast nikt nie wie, w jaki sposób powinien przeżyć własne życie.

(…) kimkolwiek jesteś, cokolwiek robisz, jeśli naprawdę z całych sił czegoś pragniesz, znaczy to, że pragnienie owo zrodziło się w Duszy Wszechświata. I spełnienie tego pragnienia, to twoja misja na 

Kocham cię, bo cały Wszechświat sprzyjał mi w tym, bym mógł dotrzeć do Ciebie.

Kocha się za nic. Nie istnieje żaden powód do miłości.

Kto jak owce żyje wędrówką wie dobrze, że zawsze nadchodzi taka chwila, kiedy trzeba odejść.

Lękam się jednak utraty złudzeń, więc wolę pozostać w świecie marzeń.

Lękamy się utracić to, co już posiadamy – nasze życie czy nasze plony. Jednak obawa znika, gdy tylko zaczynamy pojmować, że nasze losy, tak jak i losy świata, spisane zostały tą samą Ręką.

Ludzie bardzo wcześnie poznają sens swojego istnienia. (…) Może dlatego też tak wcześnie się go wyrzekają. Ale taki jest ten świat.

Ludzie częściej marzą o powrotach niż o odjazdach.

Ludzie łatwo ulegają czarowi słów i obrazów.

Ludzie wiele mówią o znakach (…) Ale sami nie wiedzą dokładnie, o czym mówią.

Miłość bowiem wymaga bliskości osoby kochanej.

Miłość była starsza od samych ludzi, a nawet od piasków pustyni, i powracała odwiecznie z tą samą siłą wszędzie tam, gdzie krzyżowały się dwa spojrzenia, tak jak spotkały się dzisiaj te dwa obok studni.

Musi istnieć jakiś język, który obywa się bez słów. (…) Jeśli nauczę się rozszyfrowywać ten język bez słów, uda mi się rozszyfrować świat.

Miłość nigdy nie staje na przeszkodzie temu, kto pragnie żyć Własną Legendą. Jeśli tak się dzieje, znaczy to, że nie była to miłość prawdziwa, miłość, która przemawia Językiem Wszechświata.

– Moje serce obawia się cierpień.– Powiedz mu, że strach przed cierpieniem jest straszniejszy niż samo cierpienie. I że żadne serce nie cierpiało nigdy, gdy sięgało po swoje marzenia, bo każda chwila poszukiwań jest chwilą spotkania z Bogiem i Wiecznością.

My, serca, umieramy na samą myśl o miłościach, które przepadły na zawsze, o chwilach, które mogły być piękne, a nie były, o skarbach, które mogły być odkryte, ale pozostały na zawsze niewidoczne pod piaskiem. Gdy tak się dzieje, zawsze na koniec cierpimy straszliwe męki.

Na świecie istniał język zrozumiały dla wszystkich (…). Był to język zapału, język rzeczy, które wykonuje się z miłością i ochotą, nie tracąc nigdy z oczu celu, do którego się zmierza, i w który się mocno wierzy.

Na co zdadzą się pieniądze, jeśli trzeba umrzeć? Rzadko pieniądze mogą wybawić kogoś od śmierci.

Najciemniej jest tuż przed wschodem słońca.

Najważniejsze jest to, kim jesteśmy i kogo kochamy, a nie to, co posiadamy.

Nawet jeśli czasem trochę się skarżę – mówiło serce – to tylko dlatego, że jestem sercem ludzkim, a one właśnie są takie. Obawiają się sięgnąć po swoje największe marzenia, ponieważ wydaje im się, że nie są ich godne, albo, że nigdy im się to nie uda. My, serca, umieramy na samą myśl o miłościach, które przepadły na zawsze, o chwilach, które mogły być piękne, a nie były, o skarbach, które mogły być odkryte, ale pozostały na zawsze niewidoczne pod piaskiem. Gdy tak się dzieje, zawsze na koniec cierpimy straszliwe męki.

Nie jest to wojna między dobrymi i złymi. Jest to wojna pomiędzy siłami, które pragną tak samo władzy, a gdy wybuchają takie wojny, to zazwyczaj trwają dłużej niż inne, gdyż Allach sprzyja i jednym i drugim.

Nie możesz mi ofiarować czegoś, co już do mnie należy.

Nie myśl o tym, co zostawiasz za sobą. Wszystko wpisane jest w Duszę Świata i pozostanie w niej na zawsze.

Nie poddawaj się rozpaczy. Ona nie pozwala rozmawiać z sercem.

Nigdy nie dostrzegamy skarbów, które mamy tuż przed oczyma. A wiesz dlaczego tak się dzieje? Bo ludzie nie wierzą w skarby.

Nikomu nie wolno drżeć przed nieznanym, gdyż każdy jest w stanie zdobyć to, czego pragnie i to, czego mu potrzeba.

Nikt bowiem nie może uciec przed skutkami tego, co dzieje się pod sklepieniem nieba.

Obawa przed utratą wszystkiego, co się dotąd zdobyło, za jakiś sen, jest zupełnie naturalna.

Okazuje się, że jestem taki jak wszyscy ludzie – widzę świat nie takim, jaki jest, lecz jakim chciałbym go widzieć.

Pasterze, marynarze czy kupcy znają zawsze takie miasto, w którym żyje ktoś, kto sprawia, że pewnego dnia zapominają o urokach beztroskiego wędrowania po świecie.

Pewne rzeczy w życiu, nim jeszcze zdążymy się do nich przyzwyczaić, zmieniają się w czasie krótszym od jednego krzyku.

Pieniądze mają czarodziejską moc; z nimi nikt nie jest samotny.

– Po co ci był ten rewolwer? – spytał.– Abym mógł ufać ludziom.

Postanowienia są zaledwie początkiem. Kiedy człowiek podejmuje już decyzję, to trochę tak jakby skoczył w wartki strumień, który porywa go w kierunku, o jakim mu się nawet nie śniło, w chwili gdy ją podejmował.

Przeczucia są nagłym skokiem duszy w ów kosmiczny nurt życia, w głębi którego dzieje wszystkich ludzi splatają się w jedno. I można tam dojrzeć wszystko, gdyż wszystko jest tam zapisane.

Przyszedłem tu, żeby powiedzieć ci coś najzwyklejszego na świecie (…). Chcę byś została moją żoną. Kocham cię.

Przyszłość bowiem jest własnością Boga. On jeden może ją odsłonić w wyjątkowych okolicznościach.

Pustynia jest jak kapryśna kobieta i bywa, że czasem otumania mężczyzn.

Rzeczy mówią wieloma językami.

Rzeczy proste są zawsze najbardziej niezwykłe.